Sierra de Ancares

De Sierra de Ancares is het westelijke uiteinde van het Cantabrisch Gebergte en het oostelijke uiteinde van het Galicisch-Leonees Massief. Het ligt in het noordwesten van de provincie León en deels in Lugo, en vormt de grens tussen Galicië, Asturias en Castilla y León. Het is een beschermd natuurgebied en is in 2006 uitgeroepen tot een Biosfeerreservaat door de Unesco.

Dit deel van het Cantabrisch Gebergte is minder bekend dan sommige andere delen van deze bergketen en is lange tijd geïsoleerd gebleven van de buitenwereld. Hierdoor zijn oude traditionele gebruiken en architectuur bewaard gebleven, met cultuurhistorische waarde voor het Iberisch schiereiland en Europa. Het meest opvallende voorbeeld is de palloza, een cirkelvormig of ovaal huisje met rieten dak van Keltische oorsprong, die op diverse plaatsen nog te zien is in dit gebied, zoals in de dorpen El Cebrero, Piornedo, Balouta, Balboa of Campo del Agua.

Het landschap wordt gekenmerkt door bergen en valleien, waar we hoger in de bergen cirques en meren zien die gevormd zijn door gletsjers in de ijstijd. Het dal is gevormd door erosie van de rivier de Ancares, die een zijrivier is van de rivier Cúa. Het is een middelhoog gebergte met toppen van net onder de 2.000 meter, met als hoogste punt de Pico Cuiña op 1.987 meter. Alhoewel het gebergte niet zo hoog is, zien we op de hogere delen spectaculaire rotsformaties vanaf waar we prachtige uitzichten over het dal van Ancares en in de richting Galicië en Asturias hebben. De vegetatie in het gebergte wordt gedomineerd door berken en boven de bergen zien we veel de arend rondcirkelen.