Iberisch Randgebergte

Het Iberisch Randgebergte (Sistema Ibérica) is een keten van middelhoge bergen dat grenst aan de Spaanse Hoogvlakte (Meseta Central) en het Castiliaans Scheidingsgebergte (Sistema Central). Het heeft een lengte van 500 kilometer en een maximale breedte van 100 kilometer en loopt van de provincie Burgos - niet ver van het Cantabrisch Gebergte (Cordillera Cantábrica) - tot aan de Middellandse Zee in de provincie Valencia. Het grootste deel van het gebergte is gelegen in het zuiden van Aragón.

De hoogste toppen van de keten liggen in het noorden, in een landschap dat nog resten heeft uit de ijstijd, zoals de Picos de Urbión, een gebergte op de grens tussen de provincies Burgos, Soria en La Rioja, tussen de stroomgebieden van de Ebro en de Douro. Los van de gletsjermeren wordt het landschap gekenmerkt door een ruig terrein en geërodeerde hoge toppen met weidse uitzichten over de groene dennenbossen op lagere hoogten. Hier niet ver vandaan vinden we de Sierra de Neila, een klein gebergte gelegen in het uiterste zuidoosten van de provincie Burgos. Het is onderdeel van het natuurpark Lagunas Glaciares de Neila. Het landschap wordt gekenmerkt door een ruige geografie van bergkammen en afgronden, met en grote diversiteit aan flora en fauna, voor het grootste deel bedekt met eeuwenoude dennenbossen. In het noorden vinden we ook de deelgebergten Sierra de la Demanda, Montes de Ayago, Sierra de San Lorenzo, Sierra Cebollera, Sierra del Almuerzo en Sierra del Madero.

De Sierra del Moncayo ligt in het centrale deel van het Iberisch Randgebergte, en het herbergt de hoogste top van deze bergketen, namelijk Moncayo of San Miguel op 2.314 meter, die tevens het hoogste punt van de provincies Zaragoza en Soria is. Het hoogste deel van het gebergte ligt in het noorden waar er diverse toppen van boven de tweeduizend meter te vinden zijn. In cirques zoals het Circo de Pozo de San Miguel of Cucharón, het Circo de San Gaudioso en het Circo de Morca vinden we de resten uit de ijstijd.

In het centrale gebied van het Iberisch Randgebergte vinden we ook een laagvallei dat Depresión Ibérica genoemd wordt met als meest kenmerkende deel de Fosa Calatayud-Teruel. In deze laagvallei stromen de rivieren Turia en Jiloca en de rivier de Jalón die het gebied doorsnijdt. Vanaf deze rivier ontstaan twee deelsystemen, één die evenwijdig loopt aan de Spaanse Hoogvlakte en één die evenwijdig loopt aan de rivier de Ebro.

In het gebied evenwijdig aan de rivier de Ebro, ten noordwesten van de Depresión Ibérica, liggen de volgende deelgebergten: Sierra de Vicort, Sierra de Algairén, Sierra de San Just, Sierra de Cucalón, Sierra de Gúdar, El Maestrazgo, Sierra de Espina, Sierra de Espadán, Macizo del Peñagolosa, Sierra del Toro en Puertos Tortosa-Beceite. De hoogste top in dit deelsysteem ligt in de Sierra de Gúdar, op de Pico de Peñarroya op 2.028 meter.

Evenwijdig aan de Spaanse Hoogvlakte, ten zuidoosten van de Depresión Ibérica liggen onder meer de deelgebergten Sierra Solorio, Sierra Ministra, Parameras de Molina, Sierra Menera, Sierra de Albarracín, Montes Universales, Sierra de Javalambre, Sierra de Martés, Macizo del Caroig, Sierra de Aledua en Sierra de Mira.

Één van de deelgebergten van dit gebied waar hikingiberia.com wandelingen aanbiedt is de Serranía de Cuenca, een berglandschap dat ligt in het noordoosten van de provincie Cuenca en het zuiden van de provincie Teruel. Het is niet zo zeer een gebied van hoge bergen maar een aaneenschakeling van spectaculaire rotsformaties en reliëfs, ravijnen en rivierkloven. In het gebied stromen drie belangrijke rivieren: de Cuervo, de Escabas en de Júcar. Het is een gebergte rijk aan bossen en door de aanwezigheid van water erg groen. Het is een ideaal landschap voor aasgieren en roofvogels en in de bossen leven de nodige reebokken, everzwijnen en moeflons.

Een ander gebergte in dit gebied waar hikingiberia.com een wandeling aanbiedt, is de Sierra Calderona, een gebergte dat ligt in de provincies Castellón en Valencia, in de Autonome Gemeenschap van Valencia, op slechts ongeveer 20 kilometer afstand van de stad Valencia. Het landschap is een ruig terrein van zandsteen en kalksteen waar vooral dennenbomen en kurkeiken groeien. Doordat het dicht bij de Middellandse Zee ligt geeft het mooie uitzichten over de zee. Op de grens van Valencia en Cuenca vinden we het natuurpark Hoces de Cabriel. Het park omringt de rivier de Cabriel en het landschap wordt gekenmerkt door rivierbanken, steile rotswanden en kloven en is daardoor een leefgebied van veel roofvogels.